نحوه اتصال خازن به شبکه، خازن های متغیر و ثابت
نحوه اتصال خازن به شبکه در این بخش ارائه می گردد.
خازن های اصلاح ضریب توان باید در شبکه به صورت موازی قرار گیرند برای این کار در شبکه های تکفاز باید به فاز و نول وصل شوند و در شبکه های سه فاز پس از اتصال بصورت ستاره یا مثلث آنگاه به سه فاز متصل می شوند. این خازنها باید از انواع مختلف انتخاب شوند که بتوانند دائمی در مدار قرار گیرند پس باید بتوانند ولتاژ شبکه را تحمل کنند. در محاسبه خازن از انواع مختلف استفاده میشود که ولتاژ مجاز آنها 155 درصد بیشتر از ولتاژ شبکه باشد.
در این بخش توضیحات مختصر در رابطه با خازن های متغیر و خازن های ثابت ارائه می گردد.
خازن های متغیر:
به طور کلی با تغییر سه عامل می توان ظرفیت خازن را تغییر داد. فاصله صفحات، سطح صفحات و نوع دی الکتریک. اساس کار خازن متغیر بر مبنای تغییر سطح مشترک صفحات خازن با تغییر ضخامت دی الکتریک است. ظرفیت یک خازن نسبت مستقیم با سطح مشترک دو صفحه خازن دارد. خازن های متغیر عموما از نوع عایق هوا یا پلاستیک هستند. نوعی که به وسیله ی دسته متحرک عمل تغییر ظرفیت انجام می شود واریابل نامند و در نوع دیگر این عمل به وسیله پیچ گوشتی صورت می گیرد که به آن تریمر گویند.
خازن های ثابت:
این خازن ها دارای ظرفیت معینی هستند که در وضعیت معمولی تغییر پیدا نمی کنند. خازن های ثابت را بر اساس نوع ماده دی الکتریک به کار رفته در آنها تقسیم بندی و نام گذاری می کنند و از آنها در مصارف مختلف استفاده می کنند. از جمله این خازنها میتوان انواع: سرامیکی، میکا، ورقه ای، الکترولیتی، روغنی، گازی و نوع خاص فیلم را نام برد. اگر ماده ی دی الکتریک طی یک فعالیت شیمیایی تشکیل شده باشد آن را خازن الکترولیتی و در غیر اینصورت آن را خازن خشک گویند. خازن های روغنی و گازی در صنعت برق بیشتر در مدارهای الکتریکی برای راه اندازی و یا اصلاح ضریب قدرت به کار میروند.
منبع: ایستگاه برق
